นอกจากพระจันทร์ที่บ้านของผมแล้ว ผมว่าบนโลกใบนี้ไม่มีที่ไหนที่พระจันทร์จะสวยได้เท่ากับพระจันทร์ที่วัดห้วยหินเกิ้งได้เลย เหตุผลที่ผมพูดอย่างนี้ก็เพราะว่าช่วงเวลาที่ผมพักอาศัยอยู่ที่วัดห้วยหินเกิ้งนั้น
ผมได้เห็นทั้งพระจันทร์ขึ้นและพระจันทร์ตกดิน หลายๆคนอาจจะชอบไปนั่งมองดูพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าหรือไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินยามเย็น แต่คุณไม่รู้หรอกว่าพระจันทร์ตกดินสวยกว่าพระอาทิตย์ตกดินเป็นไหนๆเหตุผลของผมก็คือ เวลาที่พระจันทร์ตกดินคือเวลาที่เริ่มวันใหม่ของชีวิต
การมีชีวิตและการได้มีโอกาสดูวิถีชีวิตช่างงดงามอะไรอย่างนี้ มีคนเคยพูดให้ผมฟังว่าคนเราต้องลำบากเสียก่อนถึงจะนึกถึงพ่อแม่ ส่วนตอนที่อยู่สุขสบายไม่ค่อยคิดถึงท่านกันหรอกครับ ไม่เชื่อลองนับจำนวนการใช้โทรศัพท์ของคุณในแต่ละวันก็ได้ คุณโทรหาพ่อหาแม่วันละกี่ครั้งต่อจำนวนการใช้โทรศัพท์ในแต่ละวันของคุณ แต่คำพูดเหล่านั้นใช้ไม่ได้กับผม
ผมเป็นลูกชายคนเล็กจึงติดแม่มาก(จนเกินไปหน่อย) ตอนเป็นเด็กก็ร้องไห้กลับบ้าน และไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะอยากอยู่กับแม่ ตอนเรียนในระดับอุดมศึกษา ผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์กลับบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์ ปัจจุบันนี้ผมแต่งงานมีครอบครัวออกเรือนไปแล้ว ผมยังคิดถึงแม่ผมอยู่เลย มีโฆษณาตัวนึงที่ทำได้น่าสนใจคือโฆษณาของสิงห์ ในโฆษณาได้กล่าวว่า “การที่เราจะตีกอล์ฟไปดวงจันทร์ ถึงแม้ว่ามันจะไปไม่ถึงดวงจันทร์ มันก็ยังตกอยู่ท่ามกลางดวงดาว” หากถ้าผมเป็นคนตีกอล์ฟ ผมจะไม่ตีไปดวงจันทร์หรอกครับแต่ผมจะตีให้ลูกกอล์ฟไปตกที่บ้านของผม เพราะความสุขและความหมายของชีวิตทั้งหมดของผมอยู่ตรงที่นั้น ที่ที่เรียกว่า “บ้าน”
คนขุดซาก เขียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น